Tevhîdi Olmayan "Tevhîd-i Tedrîsat"

Biz burada genel bir eğitim öğretim projesi yapmak yerine, eğitim ve öğretimde tevhîdin önemine kısaca atıfta bulunacağız. Tevhîd; hayâtın anlamlandırılmasında Allah Teālâ’nın emirlerini mutlak mānâda hesâba katmak; O’nun isteklerine karşı herhangi bir olumsuz eylem ve söylemde bulunmamaktır. Tevhîd, hayâta vahyin penceresinden bakıp hayâtı vahiyle anlamlandırmaktır. Özellikle hayâtın genişlik ve derinlik boyutlarında ilâhî emirler belirleyici ve yönlendirici olmalıdır. İlkokulda başlayan eğitimde, çocuklarımıza İslâm hakkında sevdirici, dînin hakīkatini kabûl ettiren ve çocukların kalplerini kazanmaya yönelik bilgiler verilmelidir. Ortaokulda ise kazanılan bu bilgilerle bir āidiyet duygusu oluşturulmalıdır. Bu süreçte ibâdetler başta olmak üzere hayâtın anlamlandırılmasında dînin etkin rolü gençlerde gözükmelidir; davranışsal olarak ölçülebilmelidir. Çocuklarımız kendilerini Müslüman olarak tanımlamalı ve onun kurallarına aldıkları eğitimle sāhip çıkmalıdırlar. Lise ve üniversite ise gençlerimizin dinde derinleşme ve hayâtın her türlü yorumunda dinden çözümler sunabilme dönemleri olmalıdır. Liseyi bitirip üniversiteye giden bir genç; hukuk, siyâset, eğitim-öğretim, iktisat, ahlâk, āile vb. konularda toplumsal projeler sunabilmelidir. İdeolojik düşünmekten ziyâde Müslümanca düşünmelidir. Her yaptığında Yüce Allâh’ı hesâba katmalıdır.

Tevhîdî eğitim ile sâdece ilâhiyat alanına giren bāzı derslerin yoğunluğunu kasdetmiyoruz. Amacımız matematik, fizik, kimyâ, biyoloji, astronomi eğitimiyle tefsir, hadis, fıkıh, kelâm ve ahlâk ayırımını derinleştirmeden tüm ilimlerin amaçlarının Allâh’ın yasalarını keşfe mātūf olduğu bilgisini insanımıza kazandırmaktır. Bu bağlamda tüm ilimlerin amacı eserden müessire kapı aralayarak ilâhî kudreti ve ilmi tanıtmak olmalıdır. Elbette bunun içerisinde keşif, ilerleme, teknoloji kullanımı vardır. Fakat bilgi hakīkatin keşfine ve bu keşfedileni insanlığın ortak mîrâsı olarak paylaşmaya hizmet etmelidir. Bu amacından saparak güce ve bâtılın hâkimiyetine aracı olacak bir bilgi, insanlık için umut olmak yerine tehlike olacaktır. Söylediğimiz çerçevede çalışmalar ve programlar yapılmıştır. Burada yapılması gereken karar vermek ve neslimizi kurtarma konusunda adım atmaktır. Müslümanlar temel tercihlerini batılılaşmadan yana yaptıktan sonra eğitim öğretim faaliyetlerini seküler, pozitivist, rasyonel, ampirik kāideler üzerine binâ ettiler. Daha açık söylemle eğitimde materyalist bir yol tutular. Bu yolda din ya dışta tutuldu veya sistemin işleyişine engel olmayacak kafalar yetiştirmek için kullanıldı. Yörünge siyâsetinin sağcı ve solcu taşeronları protestan ahlâkınca donandıkları için kendilerince dîni idâre ettiler. Böylece hem dindarların ağzına glikoz çalarak halkın taleplerini dindirdiler, hem de hayâtın hiçbir talebine cevap vermeyen din algısını dizayn ederek gençler arasında din düşmanlığını manipüle ettiler. Halk da bunu yuttu. Şâyet yutmasaydı din düşmanlarına karşı radikal tutumlar sergilerler, islamizasyon politikalarıyla kendilerini aldatmak isteyenleri hesâba çekerlerdi. Bilgiyi endüstriye dönüştürerek eğitim öğretim üzerinden servetlerine servet katan kan emicilere dur derlerdi. Müslümanlar hâlâ ucuz oy deposu olma özelliklerini devâm ettirerek sağ ve sol politikalara can verebiliyorlar, bunun karşılığında eğitim başta olmak üzere tevhîdî bir talepleri yoksa ortam müşrik yetiştirmeye müsâit hâle getirilmiştir. Eğitim faaliyetlerinin tevhîdî temeller üzerine binâ edilmesi ve politika yapılırken Allâh’ın hesâba katılması çocuklarımızı şirkten koruyacak olan yegâne yoldur. Bu açıklamalar sâdece şirkten korkanlar için bir anlam ifâde eder.