İlgilenenler İçin! Yeni Değerler Eğitimi Üzerine

Ülkemizin bazı ilâhiyatçı akademisyenleri hukûkî, siyâsî, felsefî ve iktisâdî konularda batıyı çok ciddiye almaktadırlar. Bu ciddiyetlerinin sonucu, sâdece felsefî konular değil din denilince bile akıllarına Hristiyanlık gelmektedir. Hattâ Hristiyanlığa verdikleri krediyi İslâm’a vermemektedirler. Bu insanların böyle bir ruh hâline düşmelerindeki sebepler ciddî doktora çalışmaları olarak akademi dünyâsına kazandırılmalıdır. İslâm’a karşı ön kabûllü ve batılı değerlerin etkinliği ile bakan zevâtın ortak paydaları dilsizlik, usûlsüzlük, araştırma eksikliği ve zillettir. Bu ifâdeleri hissî olarak değil, okuduğumuz eserlerden yola çıkarak dile getiriyoruz.

Dinle alâkalı konularda batılı değerleri esas alanlar dîni yalın ve kapsamı olmayan bir inanç manzûmesi olarak anlamışlardır. Dînin kurumsallaşmasını; sosyal, siyâsî, iktisâdî ve hukûkî alana müdâhalesini, bir dünyâ görüşü ortaya koymasını ve hepsinden önemlisi; dînin anlaşılmasında Hz. Peygamber’in (sav) hadislerini kabûl etmemişlerdir.  Dînin doğru anlaşılması için salt akıl asıl, Kur’ân fer’î kaynak sayılmıştır.¹ Bu anlayışlarının kazandırdığı sonuca göre İslâm’ın kaynaklarını, uygulamalarını eleştirirken, hayâtın sorunlarının sâdece batıdan alınacak kurallar ve dünyâ görüşleriyle çözüleceğine inanmışlardır. Bu inanç onları derin araştırmalardan ve Müslümanların sorunlarına Müslümanca çözümler üretmekten uzaklaştırmıştır. Verili duruma teslîm olup dîni sâdece ahlâk sistemi şeklinde görmek onların önerdiği tek çözüm yoludur. Ahlâktan kasıt ise nebevî davranışlar olmayıp dîne karşı din mesâbesinde türetilen rasyonel ve pozitivist değerlerdir. Bazı çevreler bu çalışmalarla değerler eksenli bir din îcâd etmeye çalışmaktadırlar. Konu başlıkları dinden alınsa da bu “uydurma değerler dîni”nin içerisinde âyet, hadis ve Hz. Peygamber’in temsîli yoktur. Kısacası Allah’sız ve peygambersiz bir dindir.  İslâm dînini ağızlarına almaktan çekinenler değerler eğitimi üzerinden alternatif veya paralel bir dînin misyonerliğini yapmaktadırlar. İşin ilginç tarafı, modern dönem değerler eğitiminde hiçbir âyet ve hadis referans olarak kullanılmamaktadır. Bu anlamdaki değerler eğitiminin amacı ahlâklı insan mı yetiştirmektir? Yoksa hak din karşısında beşerî bir din mi üretmektir?

¹ Toker, İhsan, Teolojik Bir İnşa Olarak Laiklik, Eskiyeni Yay. 2009, Ankara,s.1-65